فلفل پاپریکا به شکل تجاری در کشورهای اسپانیا، اروپای مرکزی، جنوب آفریقا، و ایالات متحده وجود دارد ولی مجارستان با 8000 هکتار سطح زیر کشت شناخته‌ شده ترین تولید کننده‌ی پاپریکا در جهان است. بسیاری از مورخین غذا بر این باورند که ترک‌ها و بلغاری‌های امپراطوری عثمانی در قرن شانزدهم میلادی پاپریکا را وارد مجارستان کردند. کالوسکا و سزگد(دو شهر در مجارستان) مراکز اصلی تولید پاپریکا به شمار می‌آیند. هنگامی که میوه‌های پاپریکا را می‌چینند، آن‌ها را در گونی‌های روزنه‌دار استوانه‌ای باریک و بلند قرار می‌دهند طوریکه خیلی روی هم فشرده نشوند و بمدت 3 تا 4 هفته رها می‌کنند تا کمی خشک شود. سپس آن‌ها را شسته،‌ کامل خشک کرده، ‌خرد کرده و سرانجام آسیاب می‌کنند و از آن پودر درست می‌کنند. آسیابان مقدار متناسبی از تخم فلفل را با میوه‌ی فلفل جهت آسیاب کردن مخلوط می‌کند تا میزان تندی و رنگ مطلوب پاپریکا بدست بیاید. در حین آسیاب کردن، فلفل‌های خرد شده را حرارت می‌دهند تا روغن تخم فلفل خارج شود تا بر روی رنگدانه‌های میوه نشسته تا رنگ مطلوب پاپریکا شکل بگیرد. رنگ پاپریکا تاثیری بر تندی آن ندارد. پاپریکای قرمز روشن می‌تواند تند یا شیرین باشد. بطور کلی، پاپریکاهای بی‌کیفیت‌تر، قرمز کم رنگ و متمایل به قهوه‌ای مزه‌ی تند دارند. حرارت موجب کاراملیزه شدن تدریجی قند طبیعی میوه‌ی فلفل شده که بر مزه و بوی آن تاثیر می‌گذارد. در حین این فرآیند چنانچه فلفل بیش از حد حرارت ببیند، می‌سوزد. و چنانچه به اندازه‌ی کافی حرارت نبیند، رطوبت آن به اندازه‌ی کافی خارج نشده که این خود بر روی مزه و رنگ پاپریکا تاثیر می‌گذارد. رطوبت مناسب پاپریکا 8 درصد است. تنها میوه‌های آسیب ندیده و سالم که زیر یکسال هستند برای تولید پاپریکای درجه یک مجارستانی استفاده می‌شود. فلفل پاپریکا شامل مقدار فراوانی بتاکاروتین نیز هست (بتاکاروتین میتواند در بدن تبدیل به ویتامین A شود). فلفل دلمه‌اي، حاوي ويتامين B6 و اسيد فوليك است كه در رفع گرفتگی رگ‌های قلبی و بيماری های ديابت تاثيرگذار است. فيبر موجود در فلفل دلمه‌ای می تواند كلسترول را كه عامل ديگری برای ابتلا به حمله قلبی و سكته است، كاهش دهد. اين فلفل خواص ضدعفونی كننده نيز دارد. كپساسين موجود در فلفل، بويژه در فلفل معمولی، تركيب شيميايی دارد كه موجب تحريك سيستم ايمنی شده و به اين سيستم در حمله به عوامل عفونی كمك مي‌كند. ارای ویتامین k است که این ویتامین یکی از بهترین داروها برای رفع خونریزی و انعقاد است. پاپریکا تحریک کننده ترشحات معده ای بوده و سوء هاضمه را به خوبی از بین می برد.

گلرنگ، کاجیره، کاغاله، کافشه که در بعضی از استان‌های جنوبی مانند کرمان گل خشت نیز نامیده می‌شود (Carthamus tinctorius) بومی ایران است و در حال حاضر در بیشتر نقاط دنیا کشت می‌شود. گیاهی است یکساله که ارتفاع آن به حدود ۶۰ سانتیمتر می‌رسد. برگ‌های آن پهن، دندانه دار و بدون دمبرگ می‌باشد. رگبرگ‌ها در قسمت زیرین برگ کاملاً نمایان است. گلهای آن منفرد، لوله‌ای و به رنگ زرد مایل به قرمز است که در انتهای ساقه ظاهر می‌شود. میوه آن سفید و به صورت فندقه بوده که انتهائی آن دارای دسته‌ای تار نازک است. این گیاه بومی مشرق‌زمین بوده و پس‌ازآن به سایر مناطق دنیا منتشر شده‌است و امروزه در اغلب کشورها کاشته می‌شود؛ در کشور ایران نیز در خراسان، تفرش، تبریز و برخی مناطق دیگر می‌روید. گلرنگ از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. 1. خاصیت مسهلی دارد. 2. مسکن است. 3. تنظیم کنندهٔ پریود است. 4. بلغم را خارج می‌سازد. 5. تقویت کنندهٔ اعصاب است. 6. برای رفع درد آرتروز و رماتیسم، محل‌های درد را با روغن گلرنگ ماساژ دهید. 7. استفاده از روغن گلرنگ در غذاها، کلسترول را پایین می‌آورد. 8. در برطرف کردن تصلب شرائین مفید است. 9. تقویت کنندهٔ عمومی بدن است. 10. دردها و ناراحتی‌های قبل از عادت ماهانه را برطرف می‌کند. 11. داروی مفیدی برای رفع فلج‌های ناگهانی است که بر اثر سکته پیش می‌آید. 12. مقوی نیروی جنسی و زیاد کنندهٔ اسپرم است. 13. آب آوردگی را بر طرف می‌کند. 14. خلط آور است و در برطرف کردن بیماری‌های ریوی مانند ذات الریه مؤثر است. 15. برای معالجهٔ یرقان مفید می‌باشد. 16. به جای زعفران برای رنگین کردن برنج استفاده می شود. 17. خاصیت ضد تورمی دارد.